کیهان:نقشه راه ما می توانیم

«نقشه راه ما می توانیم»عنوان یادداشت روز روزنامه کیهان به قلم محمد ایمانی است که در آن می خوانید؛«ما می توانیم» منطق سهل و ممتنعی است، ممتنع است به اعتبار این که اقوام و ملت های زیادی- بلکه همه ملت ها و کشورها- دوست داشته اند رؤیاها و آرزوها و آرمان های خود را در عالم واقع متبلور کنند اما خیلی از آنها نتوانستند و آنجا که کار به موانع و مزاحمت ها به ویژه از سوی حریفان گردن کلفت جهانی کشید ...

«ما می توانیم» منطق سهل و ممتنعی است، ممتنع است به اعتبار این که اقوام و ملت های زیادی- بلکه همه ملت ها و کشورها- دوست داشته اند رؤیاها و آرزوها و آرمان های خود را در عالم واقع متبلور کنند اما خیلی از آنها نتوانستند و  آنجا که کار به موانع و مزاحمت ها به ویژه از سوی حریفان گردن کلفت جهانی کشید، کم آوردند و عطای ما می توانیم را به لقایش بخشیدند.  برگشتند و سر جای خود نشستند و تازه توهم به سرشان افتاد که واقع گرا شده اند و واقعیت این است که «ما نمی توانیم»! از انقلابی های فتح و ساف نظیر یاسر عرفات بگیرید تا نام جویان اقتدارطلب در وسعت فاصله آلمان تا ژاپن که سودای سیادت بر جهان را داشتند اما امروز به انحای مختلف از سوی ابرقدرت ها تحقیر می شوند و نمی توانند حتی صدا به اعتراض بلند کنند. درباره شنود مکالمات صدراعظم آلمان از سوی سازمان سیا گفته شد که خیلی به خانم مرکل توهین شده و او از دوستان آمریکایی خود به شدت دلسرد شده اما چه قدر توانستند اعتراض کنند؟ یا مثلا ژاپن امروز به هنگام دست درازی نظامیان آمریکایی به شهروندان این کشور چه قدر می تواند معترض باشد.

«ما می توانیم» اگر از سر هیجان و بدون تدارک  لوازم آن بود، یا از ابتدا موهوم است و یا گوینده آن در میانه راه جا می زند. با این همه، «ما می توانیم» شعار سهل و ممکنی است اگر که روی اصول و مبتنی بر چینش ارکان و علل آن باشد. در این میان باید بررسی کرد که چرا در طول تاریخ، مسلمین دلگرم به نصرت الهی، در برخی مقاطع ناکام شدند و نوار پیروزی های آنها از هم گسیخت؟ یا این گونه بپرسیم که ارکان منطق «ما می توانیم» کدام است و با کدام لوازم، این گفتمان در عالم واقع- به شهادت واقعیت های متواتر- کارگر می شود و معجزه می کند؟ به نظر می رسد مجاهدت از سر بصیرت، علت موجده و مبقیه در تحقق آرمان «ما می توانیم» است. در حقیقت، تقارن شعار «ما می توانیم» و «وعده نصرت الهی» مستلزم شرایطی است که باید به عنوان کلید اصلی همه مشکلات و چالش ها، همواره دغدغه فکر و ذهن سیاستمداران، روشنفکران، و صاحبان رسانه و منبر و تریبون باشد. یک مسئله مهم در این میان این است که پیروزی کی و چگونه ممکن است؟

در همین زمینه رهبر معظم انقلاب مرداد سال 1381 در دیدار با جمعی از دست اندرکاران روزنامه کیهان فرمودند «ما خلاف جریان حرکت نمی کنیم. اساسا دین خدا بر طبق جریان آفرینش است. سنت الله التی قدخلت من قبل. سنت الهی بر همین است. ولو قاتلکم الذین کفروا لَوَلّوا الادبار ثم لایجدون ولیّاً و لا نصیراً. کفار اگر در قضیه حدیبیه با شما مبارزه و مقاتله می کردند، آنها شکست می خوردند. دنبال این می گوید سنت الله التی قدخلت من قبل و لن تجد لسنّهًْ الله تبدیلاً. یعنی این سنت است. حالا چی سنت است؟ هر جا که جنگ بین حق و باطل باشد، سنت این است که حق پیروز بشود؟ نه! در جنگ احد که آنها شکست خوردند، در جای دیگر مثل حُنین و اینجا این جور شد... سنت خدا این است که حق وقتی بر ارکان خودش، ارکان صحیح خودش، قرار می گیرد، حتما باید پیروز بشود بدون تردید. خب! البته یک جاهایی در طول تاریخ بوده که حق بوده، بر ارکان خودش قرار نداشته. من مکرر می گویم مجاهدت وقتی که همراه با حق نباشد، حق پیروز نمی شود. اگر مجاهدت همراه با حق باشد، حق پیروز می شود. مجاهدت همان ترتیب ارکان صحیح است، مجاهدت همه جانبه... ما داریم بر طبق این جریان حرکت می کنیم... این نظام، مثل کوه در برابر قدرت ها ایستاده، این چیز کمی نیست».

ترجمه مجاهدت به «ترتیب صحیح ارکان» تعبیر بدیع و کم نظیری است. مقتدای انقلاب 2 بار ظرف یک هفته اخیر به تبیین بیشتر مفهوم جهاد و مجاهدت پرداختند. ایشان روز گذشته در دیدار شهردار و اعضای شورای شهر تهران خاطرنشان کردند «اگر مدیریت جهادی یا همان کار و تلاش با نیت الهی و مبتنی بر علم و درایت حاکم باشد، مشکلات کشور در شرایط کنونی فشارهای خباثت آمیز قدرت های جهانی و شرایط دیگر قابل حل است و کشور حرکت رو به جلو را ادامه خواهد داد». حضرت آیت الله العظمی  خامنه ای در دیدار علما و مردم شریف قم به مناسبت حماسه 19 دی نیز به تبیین مضمون آیه «و کان حقاً علینا نصرالمؤمنین» پرداختند که خداوند براساس آن یاری و نصرت مؤمنان را تعهد کرده و برعهده گرفته است. «مردم قم فکر می کردند 19 دی  منشأ این تحول عظیم زنجیره مبارزات بشود و کار را تمام کند؟... اما «وکان حقاً علینا نصرالمؤمنین».

عامل پیروزی این است. تا یک جماعتی- در یک مقیاس بزرگ، یک ملتی- ایمان درست داشته باشد و این ایمان راسخ باشد و این ایمان با بصیرت هم همراه باشد و این ایمان و بصیرت با عمل و اقدام همراه باشد؛ اینها وقتی روی هم گذاشته شد، نصرت قطعی است. آنجایی که شما می بینید مؤمنینی هستند و نصرت پیدا نمی کنند، به خاطر این است که یا ایمان ضعیف است، یا ایمان غلط است- ایمان به چیزی است که نباید به آن مؤمن بود- یا ایمان همراه با بصیرت نسبت به مسائل جهان و مسائل حول و حوش خودشان نیست... اینهایی که پیروز نمی شوند یکی از اینها را ندارند؛ یا ایمان نیست، یا ایمان درست نیست، یا استقامت نیست، یا بصیرت نیست؛ در نیمه راه بار را زمین گذاشته اند؛ طبعا به نتیجه نمی رسد».

دقت در مجموعه بیانات ولی امر مسلمین نشان می دهد ایشان در دیدار با نوع مخاطبان- از مردم عادی، تا دانشوران و فناوران و سیاستمداران و دیپلمات ها- به اهمیت کلید واژه مجاهدت و آسیب شناسی مسئله بی ارادگی و ضعف استقامت پرداخته اند. ایشان تیرماه 1386 در بازدید از پژوهشکده رویان وابسته به جهاد دانشگاهی ضمن تبیین دیگری از موضوع جهاد و مجاهدت و نسبت آن با مواجهه با دشمن یادآور شدند «مجموعه، مجموعه علمی است اما در چه جهتی باشد تا جهاد باشد؟ این مهم است. نگاه کنید ببینید برای کشور شما، برای انقلاب شما، برای اهدافی که این انقلاب ترسیم کرده، کدام دشمن عنود در کمین نشسته و شما باید با آن مبارزه کنید؟ کارتان در این صراط که شد، می شود جهاد. بنابراین اگر دنبال علمی بگردید که این علم، دشمنان آن اهداف را نه فقط ناراضی نمی کند، خرسند هم می کند، این جهاد نیست. فرض کنیم جهاد دانشگاهی یا فلان مؤسسه مربوط به جهاد دانشگاهی بگوید در سال صد یا پانصد مقاله از من در ISI منتشر شد؛ این ملاک نیست. این مقاله در چه جهت بود؟ به چه درد شما خورد؟... کار جهادی باید هدفمند، درست متوجه آرمان ها و هوشمندانه و عاقلانه و دشمن شکن باشد».

ایشان در ادامه همین بیانات فرمودند «سعی کنید هویت جهاد تغییر نکند... این طبیعی نیست که ما بگوییم یک راهی را حرکت کنیم برویم، گاهی هم با شور و خیلی با هیجان، بعد از یک نقطه، ناگهان زاویه بزنیم! بعد این زاویه ها این قدر ادامه پیدا کند که تبدیل شود به عکس! این به هیچ وجه طبیعی نیست. بعضی ها توجیه می کنند خوب آقا! اول انقلاب، اول انقلاب بود، حالا زمان اثر گذاشته، ما عوض شدیم! نه خیر، زمان بر روی عنصرهای ضعیف و بی ریشه و اعتقادهای واهی و مبتنی بر احساس محض اثر می گذارد یا زمان با همراهی طمع ها و هوس ها اثر می گذارد. ان الذین تولّوا منکم یوم التقی الجمعان انّما استزلّهم الشیطان ببعض ما کسبوا.

قرآن می گوید آنهایی که در جنگ احد برگشتند، طاقت نیاوردند بایستند، این لغزش اینها به خاطر آن کاری است که قبلا کردند. ما وقتی روح را نساختیم، خودمان را محکم نکردیم، معلوم است هر مُماسی روی آن اثر می گذارد؛ یکی، دوتا، سه تا، ناگهان می بینید که شکلش عوض شد اما وقتی که مثل فولاد آب دیده، محکم و استوار و بر مبنای تفکر درست و منطق صحیح، هویت دینی و انقلابی انسان شکل گرفت، هر چه زمان بگذرد، این هویت روشن تر، واضح تر، جذاب تر، مستحکم تر می شود. آدم ها این جورند، نهادها هم این جورند. نگذارید این نهاد تبدیل شود به یک هویت دیگر، هویت غیردینی، غیرانقلابی».
ایشان همچنین 23 خرداد 1390در تبیین همین لغزش ها و فروپاشی درونی برخی از چهره های سابقا انقلابی خطاب به اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی فرمودند «عمل بد، به عدم استقامت در میدان منتهی می شود.

عمل بد به تغییر باورها منتهی می شود... ما تعجب می کنیم  گاهی اوقات وقتی می بینیم عقاید افراد دگرگونی پیدا می کند. حالا به عامه مردم و به متن جامعه کاری ندارم؛ انسان گاهی روی نخبگان نگاه می کند، وقتی یک خرده تفحص می کند، می بیند که این مربوط می شود به همین آیه شریفه انّما استزلهم الشیطان ببعض ما کسبوا. یک پوسیدگی در دندان به وجود می آید، به آن نمی رسیم، یک وقت می بینیم زیر یک چیز سختی دندان شکست؛ می فهمیم ظاهر خوبی داشته اما پوک بوده. انسان یک شکستگی های این جوری را مشاهده می کند».

کم نیستند مردمان و امت های مؤمن که لگدکوب جباران شدند و وعده حمایت الهی شامل آنان نشد. چرا؟ پاسخ این پرسش مهم را حضرت آیت الله خامنه ای هفتم دی ماه 1390 در دیدار سفیران جمهوری اسلامی تبیین کرده اند. «به خدای متعال باید حسن ظن داشته باشیم. خداوند متعال ملامت می کند آن کسانی را که به او حُسن ظن ندارند؛ سوءظن به خدا دارند. سوءظن به خدا این است که انسان خیال کند این که فرموده است ولینصرنّ الله من ینصره، خلاف واقع است... آن وقت خدای متعال می فرماید و یعذب المنافقین و المنافقات والمشرکین و المشرکات الظّانین بالله ظنّ السّوء...[این که فرموده] ان الله یدافع عن الذین آمنوا، خب خیلی از مؤمنین در دنیا هستند که خدا از آنها دفاع نکرده، مؤمنینی که زیر لگد مستکبرین دارند له می شوند. چرا؟ این به خاطر این است که به سنت های دیگر الهی عمل نشده است. حرکت نشده، قیام نشده، اقدام نشده.

بنابراین مجاهدت لازم است، تلاش لازم است. یک ملتی اگر مؤمن به خدا بود، اما تلاش و مجاهدت نکرد، البته لگدمال می شود؛ آن یدافع عن الذین آمنوا دیگر اینجا نمی گیرد... این است که باید حرکت کرد، اقدام کرد، تصمیم گرفت. این همان مبارزه مقدسی است که یک مؤمن عمل خود را وقف آن می کند. خب نقطه مقابلش هم میل به راحت طلبی است. مبارزه دردسر دارد، شکی نیست. هر حرکت دشواری در راه هر آرمان بلندی، نفس راحت طلب عافیت جوی انسان را می آزارد. انسان میل به راحت طلبی دارد. اگر بر این میل فائق آمدیم، اگر توانستیم همت خود را، نیروی خود را در راه این آرمان بسیج کنیم، البته سختی هایی دارد اما رسیدن به قله و موفقیت را هم دارد».

جمهوری اسلامی:نکاتی در مورد فرصت شش ماهه توافق ژنو

«نکاتی در مورد فرصت شش ماهه توافق ژنو»عنوان سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی است که در آن می خوانید؛همان گونه که انتظار می رفت، توافق ایران و کشورهای 1+5 بر سر جزئیات اجرای توافق نامه ژنو، موجی از گمانه زنی ها را در مورد شرایط اقتصادی کشور پس از لغو یا کاهش دسته ای از تحریم ها به دنبال داشت.

برای اطلاع از این گمانه ها کافی است، گردشی در مکان های پرتردد شهرها داشته باشیم یا گفتگوهای خانوادگی را با دقت بیشتری مرور کنیم تا مشخص شود این امیدواری در افکار عمومی وجود دارد که با تلطیف فضای تحریمی، بخش عمده ای از مشکلات کنونی اقتصادی و معیشتی برطرف یا حداقل کاسته شود.

از سوی دیگر مرور و بررسی رویکردهای دولت طی چند ماهی که از آغاز فعالیت جدی آن سپری شده به روشنی نشان می دهد در بخش عمده ای از برنامه ریزی ها، اقدامات وحتی رویکردها، سهم و نقش عمده ای برای گشایش های اقتصادی در تحریم ها در نظر گرفته شده است.

این تحلیل را می توان از زبان بسیاری از مدیران میانی و حتی ارشد خود دولت نیز شنید؛ این مدیران در گفت و گوهای غیر رسمی خود با برخی اصحاب رسانه، بارها از وجود چنین گرایشی سخن گفته اند و بعضاً از آن انتقاد نیز کرده اند.

شخص رئیس جمهوری نیز در سخنان و تحلیل های اقتصادی خود حتی از همان نخستین نشست خبری در جایگاه رئیس جمهوری اسلامی ایران در پاسخ به پرسش هایی که برنامه های دولت یازدهم را برای خنثی سازی تحریم ها و مدیریت آثار تحریم ها، جویا می شدند، محور پاسخ را بر تلاش دولت برای رفع تحریم ها از طریق دیپلماتیک و... قرار می داد و برنامه و سخن روشنی از تدابیر دولت تدبیر و امید برای استفاده از ظرفیت های اقتصاد مقاومتی برای مقابله با تحریم ها به زبان نمی آورد.

با چنین فضایی به نظر می رسد حال که توافق لازم برای اجرای موافقتنامه ژنو از 30 دی ماه سال جاری حاصل شده است توجه به نکات ذیل لازم به نظر می رسد:

الف - اندک اطلاعی از ساز و کار تبادلات تجاری، ارتباطات بانکی و... کافی است تا بدانیم، آثار و نتایج کاهش یا لغو برخی تحریم ها، حداقل دو تا سه ماه پس از آغاز اجرای بندهای اقتصادی توافق نامه، آشکار خواهد شد. به عبارت دیگر از آنجایی که کاهش هزینه های انتقال پول، گشایش ال سی و صادرات مجدد در حوزه واردات در مورد کالاهای وارداتی دو تا سه ماه آینده، رخ می دهد، انتظار برای کاهش قیمت ها نیز زودتر از این موعد، ناپخته و غیر واقع بینانه است.

توجه به این نکته از آن رو اهمیت دارد که ایجاد انتظار زودهنگام در جامعه برای مشاهده کاهش قیمت ها درحالی که عملاً و منطقاً امکان این کاهش در کوتاه مدت فراهم نیست، ممکن است به ناامیدی و سرخوردگی منجر شود.

ب - فعالان اقتصادی کشور در بخش غیردولتی باید نگاهی صحیح به توافق نامه ژنو و فرصت فراهم شده به واسطه این توافق داشته باشند. واقعیت این است که مهلت شش ماهه ایجاد شده، بهترین و مهم ترین فرصت برای بازتعریف، شناساندن فرصت سرمایه گذاری و حضور فعالان و سرمایه گذاران خارجی در ایران است و فعالان و تجار بخش خصوصی مناسب ترین افراد برای این معرفی هستند. فعالان اقتصادی کشورمان باید با استفاده از ارتباطات مویرگی خود با فعالان اقتصادی غیردولتی دیگر کشورها و با بهره گیری از حسن اعتماد موجود میان طرف های تجاری ایرانی و خارجی، این واقعیت را برای سرمایه گذاران خارجی تشریح کنند که فرصت و بسترهای بسیار مناسبی برای سرمایه گذاری در ایران وجود دارد. فعالان اقتصادی خارجی باید پیام دوستی و صلح خواهی مردم ایران را از زبان بازرگانان و فعالان اقتصادی ما بشنوند تا به واسطه انتقال این پیام به مردم و دولت هایشان تبدیل شوند.

درصورتی که این پیام و فرصت های بکر و مناسب اقتصادی ایران به درستی طی این 6 ماه از طریق فعالان اقتصادی کشورمان به طرف های خارجی منتقل شود، تردیدی نخواهد بود که حتی در صورت بروز مشکل بر سر ادامه توافقات هسته ای پس از شش ماه، فشار فعالان اقتصادی خارجی بر دولت هایشان این امکان را از دولت های غربی سلب می کند که دور تازه ای از تحریم ها را علیه کشورمان آغاز کنند.

ج - دولت نیز باید از فرصت شش ماهه بوجود آمده به شیوه ای صحیح و در راستای منافع بلند مدت بهره ببرد. این اشتباه خواهد بود اگر گشایش های ارزی و نفتی حاصل از لغو یا کاهش برخی تحریم ها، روش های نادرست تخصیص منابع را مجدداً به شیوه های تصمیم گیری دولت ها باز گرداند.

دولتمردان باید متذکر این موضوع باشند که اصل بر کاستن از دخالت نهاد دولت در اقتصاد، کاهش سهم درآمدهای نفتی در منابع و مصارف جاری کشور، گشایش فضا برای فعالیت بیش از پیش بخش خصوصی در اقتصاد و... است. بخش قابل ملاحظه ای از این اهداف و اصول در فضای تحریمی، امکان و فرصت مناسب تری برای تحقق و بروز می یابند حتی به اجبار. به عبارت دیگر کاهش درآمدهای نفتی، الزام دولت به کاستن از سهم درآمدهای نفتی را در بودجه به دنبال داشته و دارد بنابر این باید هوشیار بود تا گشایش های محتمل در درآمدهای ارزی حاصل از فروش نفت، این دستاورد مهم را که با بهایی گزاف حاصل شده است، به راحتی و در کوتاه زمان برباد ندهد. دولتمردان باید از این گشایش های محتمل در چارچوب برنامه ریزی برای رونق بخشی به تولید داخلی، توانمندسازی صنعتگران و جبران ضعف های حاصل از سوءتدبیرهای گذشته استفاده کنند تا راه برای ادامه کاهش سهم نفت در اقتصاد فراهم شود.

رسالت:تعمیق آزادی قلم در جامعه

«تعمیق آزادی قلم در جامعه»عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم محمدکاظم انبارلویی است که در آن می خوانید؛روزنامه شرق دیروز عکس صفحه اول خود را اختصاص به دیدار آیت الله هاشمی رفسنجانی با انجمن موسوم به دفاع از آزادی مطبوعات داد.

آقای هاشمی رفسنجانی در این دیدار گفت:
- تلاش برای بی خبر گذاشتن مردم، بیهوده است.
- هیچ سدی نمی تواند در دنیا جلوی آگاهی مردم را بگیرد.
- با زور و فشار نمی توانیم عقل کسی را هدایت کنیم.
- هیچ کس با زور، مومن نمی شود.
- کسانی که از بیان حقایق می ترسند از سانسور در رسانه استفاده می کنند.(1)
نمی دانم مخاطب آیت الله هاشمی در این دیدار کیست؟ او در مذمت چه کسی و کسانی سخن می گوید؟ چه کسانی در جامعه ما تلاش می کنند مردم را بی خبر نگه دارند؟ چه کسانی در کشور جلوی آگاهی مردم را گرفته اند؟

چه کسانی می خواهند با زور و فشار، عقل مردم را هدایت کنند یا آنان را مومن کنند؟
چه کسانی از بیان حقایق می ترسند؟
همین چند روز پیش در معاونت مطبوعاتی جلسه داشتیم. در آنجا گفته شد؛ «اکنون 200 روزنامه سراسری و 48 خبرگزاری در کشور مجوز دارند و فعال هستند، در حالی که در آمریکا 22 روزنامه سراسری و 2 خبرگزاری وجود دارد. اکنون 6000 نشریه در کشور مجوز دارند که سه هزار نشریه چاپ می شود.» نمی خواهم بگویم این تعداد نشانه آن است که کسی وجود ندارد جلوی آگاهی مردم را بگیرد یا عقل کسی را هدایت کند! اما در مظلومیت نظام همین بس که گفته شود در ایران آزادی بیان و قلم نیست و ایران بزرگ ترین زندان خبرنگاران است! اما شمار و تعدد انتشار رسانه های مکتوب آن تنه به تنه کشورهای پیشرفته می زند.

یک دهه پیش جماعتی رو سیاه در همین مطبوعات کشور قلم می زدند، اما همه آنها رفتند در رادیو آمریکا، بی بی سی، رادیو زمانه و رسانه های اروپایی و آمریکایی استخدام شدند. مردم و نظام به آنها گفتند اگر برای آمریکایی ها و انگلیسی ها کار می کنید دلیلی ندارد در رسانه های دیداری و شنیداری و مکتوب ایران کار کنید. آنها هم صادقانه پذیرفته اند و رفته اند همانجایی کار می کنند که قبلا «پناهنده فکری» بودند.

چه خوب بود آیت الله هاشمی رفسنجانی در دیدار با انجمن دفاع از آزادی مطبوعات موضع خود را در برابر این جماعت رو سیاه مشخص می کردند که بالاخره «با آنها» هستند یا «بر آنها»؟ چون همین اشرار مطبوعاتی بودند که نظام را به «سانسور» و «تلاش برای بی خبر گذاشتن مردم» متهم می کردند.
آنها بودند که به کفر، الحاد و نفاق خود اعتراف داشتند و با اعتراض به نظام می گفتند «شما نمی توانید با زور کسی را مومن کنید.» مردم و نظام هم به آنها می گفتند، نمی خواهیم کسی را با زور مومن کنیم.
فقط می گوییم، شما اگر به نظام اعتقاد ندارید در مطبوعات خود اهانت نکنید، دروغ نگویید و تهمت و افترا نزنید و حریم آزادی مردم را که در قانون مطبوعات آمده رعایت کنید. آنها بی پروا می گفتند ما قانون مطبوعات را قبول نداریم. بعد رفتند دنبال اهانت به مقدسات مردم و تهمت زدن به نظام و مسئولین  و برپایی فتنه سال 78 و 88.

شد آنچه نباید می شد! یک دفعه مردم چشم باز کردند دیدند وزیر ارشاد دوران اصلاحات با جمعی مطبوعاتچی خود باخته در رسانه بی بی سی سخن می گویند.

اعضای محترم انجمن دفاع از آزادی مطبوعات در دیدار با آیت الله هاشمی به روایت شرق دیروز از «تعمیق آزادی قلم در جامعه» سخن گفتند.حال ببینیم این انجمن دفاع از آزادی  مطبوعات چه کسانی هستند و سابقه آنها در دفاع ازآزادی قلم در کشور چیست؟

یکی از اعضای محترم این  انجمن، خانم فریبا داوودی مهاجر است که با فتنه 88 از کشور گریخت و در یک برنامه تلویزیونی در رادیو فردا رسما کشف حجاب کرد و پناهندگی فکری و سیاسی خود را به دشمن ترین دشمنان این مردم نشان داد. از دیگر اعضای محترم این انجمن، محسن کدیور و حسن یوسفی اشکوری هستند که به حکم دادگاه انقلاب خلع لباس شدند و سوابق معاندت آنها با مردم و نظام و آموزه های دینی امام خمینی (ره) بر کسی پوشیده نیست.از دیگر اعضای محترم این انجمن، مرتضی کاظمیان و علی اکبر موسوی خوئینی می باشند که مدتهاست به خارج گریخته، ننگ پناهندگی را پذیرفته و در کشورهای اروپایی و آمریکایی مشغول سیر و سلوک سیاسی هستند.

برخی دیگر از اعضای محترم این انجمن که در ایران هستند و در همین عکس که در روزنامه شرق به همراه آیت الله هاشمی رفسنجانی انداخته اند به جرم شرکت در فتنه 88 مدتها زندانی بودند.
سئوال بنده از آقای هاشمی رفسنجانی این است؛ این انجمن با این سوابق و بااین اعضایی که در داخل و خارج، اوصافشان را گفتم چگونه می خواهند مردم را از بی خبری در آورند؟! چگونه می توانند مردم را آگاه کنند و جلوی سانسور را بگیرند؟! اینها با این کارنامه فکری و سیاسی نشان داده اند می خواهند سانسور آمریکایی را در کشور حاکم کنند و مبلغ و مروج فرهنگ آمریکایی باشند. البته این انجمن این قدر صداقت دارد که پنهان کاری نکنند لذا برخی از کادرهای آنها در رسانه های آمریکایی علیه نظام و انقلاب بدون پرده پوشی رسما می جنگند!

سئوال دیگر بنده این است که، وقتی برخی از اعضای محترم این انجمن در این نشست گفتند؛ «می خواهند برای تعمیق آزادی قلم در جامعه» تلاش کنند، از آنها نپرسیدند این آزادی قلم را چگونه می خواهند در جامعه تعمیق کنند؟ اینها دنبال چه آزادی هستند. این تعمیق یکبار در آشوب 18 تیر 78 و یک بار هم در فتنه سال 88 صورت گرفت و شما نتوانستید مردم و نظام را به زانو در آورید و آزادی آمریکایی را به جای آزادی الهی و اسلامی جا بیندازید. پس بیایید با تبری از رفقای فراری به لندن، واشنگتن و پاریس در کنار مردم قرار بگیرید، از همین آزادی ای که مردم و امام و رهبری به ارمغان آورده اند، دفاع کنید و تهمت سانسور به نظام و مردم را دیگر تکرار نکنید.دیروز یک روزنامه اصلاح طلب از آقای هاشمی رفسنجانی در صفحه اول خود تیتر زده بود؛ «اصولگرایان باید اعتماد کنند و بیخودی بهانه نگیرند». وی این سخن را در موردتوافقنامه ژنو گفته بود. ما به آقای هاشمی رفسنجانی اعتماد داریم. فعلا غنی سازی 20 درصد را متوقف کردند و آن را به 5 و 5/3 درصد فرو کاهیدند. اما آیا ایشان متوجه است که آمریکایی ها در حال سرعت بخشیدن به چرخش سانتریفیوژهای رسانه ای خود در داخل هستند؟ آیا ایشان متوجه است آمریکایی ها در حال غنی کردن فتنه 18 تیر 78 و فتنه سال 88 برای خلق فتنه جدید هستند؟ آیا ایشان متوجه این واقعیت است که سانتریفیوژهای رسانه ای از کار افتاده در داخل را می برند واشنگتن، با تعمیراتی در رسانه های خود به کار می برند و برخی را در همین داخل تعمیر می کنند و در گردونه فتنه جدید می خواهند به کار گیرند؟

پی نوشت:
1- روزنامه شرق صفحه 3 دوشنبه 23/10/92

سیاست روز:بسیج توان مردمی منطقه علیه آل سعود

«بسیج توان مردمی منطقه علیه آل سعود»عنوان سرمقاله روزنامه سیاست روز به قلم محمد صفری است که در آن می خوانید؛«آل سعود» ابزار وعاملی برای اجرای سناریوهای آمریکا در منطقه است. عربستان سعودی به خاطر جایگاهی که در میان کشورهای عربی دارد، برای آمریکا اهمیت ویژه ای دارد. این جایگاه اکنون در حال افول است. حتی می توان گفت و ادعا کرد که رژیم آل سعود اگر از رژیم صهیونیستی برای آمریکا اهمیتش بیشتر نباشد، کمتر هم نخواهد بود.

آمریکا با تاسیس رژیم صهیونیستی و حمایت های گسترده از او، منطقه غرب آسیا (خاورمیانه) را ده ها سال است که با چالش جدی امنیتی روبرو کرده است. این رفتار و سیاست آمریکا پس از گذشت بیش از 60 سال از تاسیس این رژیم جعلی وارد فاز تازه ای شده است. داشتن دو رژیم به عنوان آلترناتیو در منطقه برای آمریکا یک استراتژی است تا بتواند، اهرمهای لازم و قوی را برای مهار خیزش های اسلامی و نفوذ تفکر انقلاب اسلامی ایران در مردم کشورهای اسلامی، داشته باشد. آمریکا هیچگاه به سیاست هایی که از سوی رژیم صهیونیستی و رژیم آل سعود در منطقه حساس غرب آسیا (خاورمیانه) دنبال و پیاده می شود، مخالفت نکرده و نخواهد کرد، چون همه آنچه که آنها انجام می دهند، دستورات و برنامه هایی است که واشنگتن دیکته کرده است.

اکنون که عربستان متهم اصلی حمایت از تروریست های تکفیری در منطقه است، آیا نشانی از سیاست مقابله با این رفتار آل سعود، از سوی آمریکایی ها دیده می شود؟!

در پاسخ به این پرسش با قاطعیت باید گفت نه! آمریکا قصد دارد تا با گسترش ناامنی های شدید در منطقه با تفکر انقلاب اسلامی مقابله کند. چه تفکری بهتر از وهابیت می تواند این وظیفه را انجام دهد.

جمهوری اسلامی ایران علیرغم این که در منطقه ای قرار دارد که همه درگیر مقابله با تروریست های وهابی و تکفیری و سلفی هستند، از امنیت و ثبات بالایی برخوردار است. همین موضوع باعث شده است که عصبانیت آل سعود و آمریکا از این اتفاق دو چندان شود. آنها از هر سو تلاش های بسیاری را انجام دادند تا ایران را نیز همچون دیگر کشورهای منطقه ناامن سازند اما به خاطر ساختار نظام جمهوری اسلامی ایران و انسجام ملی و مذهبی مردم، موفق به انجام این توطئه و دسیسه نشده اند.